Afgelopen maandag presenteerde Emelisse vier nieuwe White Label bieren. Via Facebook won ik een uitnodiging voor de release party. Samen met vriendin L. pakte ik vol verwachting de trein naar Goes…

Bij aankomst vielen twee dingen op. Ze waren vergeten door te geven dat er een dress code was, waardoor wij met onze zwarte kleding enigszins opvielen tussen de witte overhemden. Het tweede was dat er bijna geen vrouwen aanwezig waren. Hoewel op grotere bierfestivals het publiek best gemengd is, blijken de iets kleinere bijeenkomsten en meer gespecialiseerde festivals toch vaak nog een mannenwereld. Een van de bezoekers vond mijn belangstelling voor de release party blijkbaar zo onwaarschijnlijk dat hij mij, toen ik mijn jas ophing, aanzag voor medewerker van de garderobe.

Brouwer Jens van Stee trapte af en legde uit hoe hij brouwer is geworden bij Emelisse, want dat is hij nog niet zo lang. De vorige brouwer heeft een flinke reputatie opgebouwd. Voor Jens was het dus best spannend om deze bieren te presenteren. We kregen nog een filmpje te zien over de White Labels en een lezing van Tim Skelton, auteur van onder andere Beer in the Netherlands. Die vertelde over de ontwikkeling van Nederlands speciaalbier. Twintig jaar geleden moest je je heil nog zoeken bij Belgisch bier, maar inmiddels kunnen we terecht bij honderden Nederlandse brouwers.

Vier White Label bieren

Dan het echte werk: het bier zelf. Er zijn vier Emelisse White Label bieren gepresenteerd: de barley wine bourbon blend BA, dubbel bock black fruity red wine blend BA, imperial Russian stout old smokey bourbon blend BA en Russian imperial stout red wine blend BA. Er is nog een vijfde op komst, maar die was nog niet klaar. Ik ben gek op barrel aged bier en op stout, dus ik was heel nieuwsgierig.

Barley wine bourbon blend BA

Op de presentatie kregen we de barley wine bourbon blend BA te proeven, waarvan enkele vaten zijn afgevuld. Slechts tien, dus de kans dat je ‘m van de tap gaat proeven is erg klein. Ik ben geen enorme fan van bourbon, dus ik zou dit bier normaliter niet kopen. Er zijn vaten gebruikt van Jim, Jack en Maker’s Mark. Ik vond de bourbonsmaak heel stevig aanwezig.  Ik ken de merken echter niet goed genoeg om te zeggen of je de karakteristieken daarvan nog herkent. Het bier kwam op mij een tikje uit balans over. Eerst heel zoet en daarna alcoholisch en dus ook wat van die typische alcoholbitterheid en -scherpte, die aanhielden in de verder nogal korte afdronk. Ik ben benieuwd hoe het zich op fles verder zal ontwikkelen.

Dubbel bock black fruity red wine blend BA

Zoals Jens zelf ook zei tijdens de presentatie, dit bier vergt wat uitleg. Er waren twee vaten achtergebleven in de brouwerij van een fruitsaison van rodewijnvaten. Het was interessant bier, maar het was te weinig en hij was niet helemaal in balans. In Kamperland was bockbier over, dat vervolgens op rode wijnvaten gelegd is en daarna geblend met het fruitbier. Het doel was in de blend een balans te creëren tussen tannine, zuur en zoet. De neus is fruitig en fris, met in de verte zure kersen en frambozen. Ook ruik ik gist en biscuit. De rode wijn is niet overheersend. In de mond is hij fruitig, rins, wat dun, met een lichtbittere smaak van koffie en noten en een iets drogende afdronk. Het bier is maar 7%, iets meer had het mondgevoel denk ik ten goede gekomen. Het bier heeft veel verschillende smaken, maar ik vind het geen gelaagd en complex geheel. Het is me nog te veel drie verschillende smaakprofielen in één flesje en ik heb het niet opgedronken.

RIS Red wine blend BA

De wijn is duidelijk, maar niet overheersend aanwezig. Veel fruit in de neus, ik ruik subtiel wat zwarte bessen. Ook wat geroosterde tonen en vanille, maar ik vind het niet heel bijzonder. Prima te drinken, met een vol mondgevoel – niet plakkerig of romig, maar ruim voldoende. In de smaak vind ik de rode wijn te weinig uitgesproken, maar ik voel wel tannine. Verder proef ik vanille en koffie. De nasmaak vind ik teleurstellend. Zoethout, koffie en gerooster tonen zonder tegenhanger om de bitters in balans te brengen. En ook nog behoorlijk drogend, merk ik naarmate het glas verder leegraakt. Ik zou dit niet nog een keer kopen.

Imperial Russian Stout Old Smokey Bourbon Blend

Ja, van deze word ik blij. Ik zei al dat ik geen bourbon-fan ben, maar ik ben wel dol op stout. Deze kan er prima mee door. Zoete bourbontonen in de neus, in de mond ook chocola en geroosterde tonen. Goed mondgevoel: vol, niet waterig, iets plakkerig. Best knap, want het bier heeft maar 8% alcohol. Hier lust ik er nog wel één van. Wat mij betreft het meest geslaagde bier van deze White Label serie.

Het eindoordeel

Alles bij elkaar vind ik het leuk om de nieuwe bieren van Emelisse geprobeerd te hebben, maar ik vind ze niet zo belachelijk lekker als de White Label Tres Hombres BA die ik vorig jaar proefde, om maar wat te noemen. Geen bier waar je tranen van in je ogen krijgt, waar je lyrisch van wordt. Geen bier dat je je een jaar later nog herinnert. Vatrijping is natuurlijk prijzig en daar wil ik best geld voor neerleggen, maar dan wil ik ook wel wat lekkers. De RIS Old Smokey is van deze serie echter de enige die ik opnieuw zou willen drinken, maar zelfs  dan vind ik 5 euro nog wel stevig. Jammer! Jens had het tijdens de presentatie over voortborduren op wat er al lag. Ik vraag me af of hij een andere weg gaat inslaan. Voor mij was deze serie niet overtuigend, maar ik blijf met belangstelling uitkijken naar de volgende.