Op 14 maart was in Amsterdam het eerste Wine Regions Event. Je kon er wijnen proeven uit de meest uiteenlopende wijngebieden. Van dichtbij huis in Nederland tot Zwitserland, Turkije, of zelfs uit New York. Met wijnen van bekende druiven als Chardonnay en Riesling, maar ook volop minder bekende druiven als Saperavi, Narince en Merwah. Er waren ook masterclasses te bezoeken. Daarvan werd ik het meest verrast door Château Ksara uit Libanon.

Wijnland Libanon

Eigenlijk had ik er nog nooit bij stil gestaan dat ze in Libanon wijn maken. Als het land überhaupt voorkomt in de stof voor WSET, dan kan ik het me niet herinneren. Pas vorig jaar proefde ik voor het eerst een Libanese wijn, van Château Musar. Château Ksara was samen met Château Musar en het voor mij onbekende Château Kefraya initiatiefnemer voor de Union Vinicole du Liban. Deze officiële vereniging van wijnproducenten in Libanon telt inmiddels 19 leden. Ze zijn dus behoorlijk serieus bezig met kwaliteitscontrole en studie. Maar Libanon is geen makkelijk land: qua regelgeving komen ze niet verder, want de minister van Landbouw is van Hezbollah. En ook met buren Israël en Syrië hebben ze het niet getroffen, grapt Ksara’s oenoloog Elie Maamari, die de masterclass begeleidt. “Our best neighbour is the Mediterranean sea.”

Het terroir van Libanon

Niet alleen de politieke situatie in Libanon is bijzonder. Het land ligt erg zuidelijk voor wijnbouw en het is dus al snel te warm. Dat wordt vaak gecompenseerd door de hoogte in te gaan. Het land heeft enkele van de hoogst gelegen wijngaarden van het noordelijk halfrond. Libanon wordt wel het Zwitserland van het oosten genoemd, zegt Maamari. Niet alleen vanwege de bankensector, maar ook vanwege de besneeuwde bergtoppen. Die zijn volgens hem goed voor de druiven, omdat sneeuw een natuurlijke pesticide is.

Over Libanon als geheel kun je weinig zeggen, want het kent een enorme landschappelijke variatie. De meeste wijngaarden liggen echter in de Bekaa Vallei, op zo’n kilometer hoogte. Ongeveer 62% van de zeer bescheiden productie van Libanon komt hier vandaan. Het kent een semi-continentaal klimaat met koele winters en hete, droge zomers. Verder dragen de grote verschillen tussen dag- en nachttemperatuur en de vaak kalkhoudende bodems met goede drainage bij aan de kwaliteit van de wijnen.

Château Ksara

Het waren de Jezuïeten die ontdekten dat je op het stukje land tussen Tanail en Zahle heel goed druiven kon verbouwen. Al in 1857 maakten zij hier de eerste droge wijn. Eén van de redenen dat het huis zo succesvol kon worden, ligt niet in, maar onder de grond. Aan het eind van de 19e eeuw werd een vos gesignaleerd, die natuurlijk zo snel mogelijk gevangen moest worden om het pluimvee te beschermen. Bij een achtervolging van het dier troffen ze een ondergronds gangenstelsel, dat qua temperatuur en vochtigheidsgraad ideaal bleek te zijn voor de opslag van wijnen. In 1973 werd het wijngoed onder invloed van het Vaticaan afgestoten door de orde van Jezuïeten. Het kwam in handen van lokale ondernemers die er voornamelijk bekende Franse druivenrassen aanplantten. Daarnaast plantten ze een aantal minder bekende Franse soorten aan, zoals caladoc en arinarnoa, en de lokale druif merwah.

Witte wijnen

We kregen bij de masterclass vijf wijnen te proeven, voornamelijk van de Franse druivensoorten, maar ook van de merwah. Château Ksara gebruikte de nationale druif van Libanon normaal alleen om arak van te maken. We krijgen met de Merwah 2017 dus een primeur te proeven. Het is een druif die laat wordt geoogst vanwege zijn hoge zuurgraad. Het is inderdaad een heel frisse wijn die me doet denken aan sauvignon blanc. Maar hij heeft ook florale tonen die me doen denken aan moschofilero. Licht, fris, elegant, met citroen, bloesem en een snufje witte peper. Lekker! De volgende wijn is de Chardonnay Cuvée de Pape 2014, een houtgerijpte chardonnay gemaakt met bâtonnage en rijping sur lie. Behoorlijk wat hout, met name in de neus, en wat geel fruit, mooi rond met stevige zuren.

Rode wijnen

Daarna volgen drie rode wijnen, te beginnen met de Reserve de Couvent 2015. Deze blend van Syrah, Cabernet Sauvignon en Cabernet Franc heeft tonen van kersen en cassis, aanwezig maar niet overheersend hout, stevige zuren en wat bakpoederachtige tannines. Daarna is het tijd voor de Cuvée du Trosième Millénaire 2014, van petit verdot, cabernet franc en syrah. Een nog vrolijk paarse wijn met veel donker bessenfruit, een viooltje en wat laurier, denk ik. Volgens Maamari kan deze wel dertig jaar rijpen en van mij mag deze fles zeker nog een tijdje de kast in. Volgens de site heeft hij soepele tannines, maar dat vind ik nog erg optimistisch op dit moment. We sluiten af met Le Souverain 2011, gemaakt met veel schilcontact, MLF en 24 maanden houtrijping.  Een ronde wijn met zondoorstoofd donker fruit en warme specerijen die hem net een beetje anders dan anders maken.

Aanrader

Wat mij betreft was deze proeverij een groot succes. Voor mij was Libanon als wijnland volledig nieuw en ik vond het leuk er iets over te leren. Wat dat betreft vond ik het Wine Regions Event als geheel erg leuk, weer eens wat anders dan de zoveelste proeverij van de bekende grote Franse of Italiaanse wijngebieden. De wijnen van Ksara waren allemaal van bijzonder goede kwaliteit en als je de kans krijgt, raad ik je zeker aan ze uit te proberen. Het is jammer dat Libanon momenteel zo onveilig is, want ik ben ook nieuwsgierig geworden naar het land. Hopelijk komt er ooit nog eens wereldvrede…

Zelf proeven? De wijnen worden onder andere verkocht door Andere Wijn. (Ik heb geen aandelen. Ik vind het gewoon een leuke webshop en kom graag op de proeverijen.)